در ادامه فشارهای سیستماتیک بر زندانیان سیاسی در ایران، سالار صدیقی همدانی، زندانی سیاسی، در پی یک دادگاه کوتاه و به‌گزارش‌ها ناعادلانه، به ۷ سال حبس اضافی محکوم شد. این حکم جدید در حالی صادر شده است که وی پیش‌تر به ۱۹ سال زندان محکوم شده بود و ۷ سال از این مدت را در شرایط غیرانسانی سپری کرده است.
به‌گزارش منابع مطلع، دادگاه اخیر به ریاست قاضی سجاد دوستی تنها چند دقیقه به طول انجامید و در جریان آن، صدیقی همدانی از حق داشتن وکیل منتخب خود محروم بود. اتهامات جدید مطرح‌شده علیه وی شامل «عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران»، «تبلیغ علیه نظام» و «برهم زدن امنیت زندان» است.
محکومیت‌های پیشین
در سال ۱۳۹۷، سالار صدیقی همدانی توسط شعبه ۳ دادگاه انقلاب ارومیه به احکام زیر محکوم شد:
پانزده سال به اتهام «عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران»، یک سال به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و ۳ سال به اتهام «فیلمبرداری از مراکز نظامی».
مجموع این احکام به ۱۹ سال حبس تعزیری می‌رسد که بخش قابل‌توجهی از آن را در زندان‌هایی چون ارومیه، سلماس، کامیاران و نهایتاً نقده گذرانده است.
شکنجه، تبعید و افزایش فشار
در دوران حبس، صدیقی همدانی بارها تحت آزارهای روانی و جسمی قرار گرفته است. وی به‌زور از پدر سالمند خود، ابراهیم خلیل صدیقی همدانی، که به دیابت مبتلاست و به‌دلیل عفونت بخشی از اندام خود را از دست داده، جدا شده و با وجود نیاز پدر به مراقبت، مقامات از انتقال وی به زندان خوی خودداری کرده‌اند.
ابتلا به کرونا و امتناع از درمان
در خرداد ۱۳۹۹، هم‌زمان با شیوع ویروس کرونا در زندان ارومیه، صدیقی همدانی و پدرش – که در آن زمان در اعتصاب غذا به‌سر می‌بردند – به کرونا مبتلا شدند. با وجود این وضعیت بحرانی، مسئولان زندان از اعزام آن‌ها به بهداری خودداری کردند.
اعتصاب غذا و شرایط زندان
صدیقی همدانی و پدرش بارها در اعتراض به شرایط ناعادلانه زندان، از جمله عدم تفکیک جرائم و تهدید به خشونت توسط زندانیانی که ظاهراً از سوی مسئولان تحریک شده‌اند، دست به اعتصاب غذا زده‌اند. یکی از این اعتراض‌ها در دی‌ماه ۱۴۰۰ و پس از تهدید با چاقو در زندان ارومیه صورت گرفت.
تبعیدهای مکرر و قطع ارتباط خانوادگی
در دی‌ماه ۱۴۰۰، در پی طرح اتهامات جدیدی نظیر «تحریک زندانیان به اعتراض» و «درگیری لفظی با مسئول بند»، سالار و پدرش به ترتیب به زندانهای کامیاران و مریوان تبعید شدند. گفته می‌شود هدف از این انتقال‌ها قطع ارتباط خانوادگی و تشدید فشارهای روانی بوده است.
تلاش برای قتل در زندان
در فروردین ۱۴۰۲، گزارش‌هایی منتشر شد که نشان می‌دهد یک زندانی دیگر – که ظاهراً توسط مسئولان زندان سلماس تحریک شده بود – با چاقو به سالار صدیقی همدانی حمله کرده است. دخالت به‌موقع سایر زندانیان مانع از وقوع قتل شد. این حادثه تهدید جدی علیه جان زندانیان سیاسی در ایران را برجسته میکند و مسئولیت مستقیم آن بر عهده مقامات زندان است.
انتقال به زندان نقده و ادامه فشارها
در دی‌ماه ۱۴۰۲، صدیقی همدانی به زندان نقده منتقل شد. این در حالی است که پدر وی در زندان خوی به‌سر می‌برد و درخواست شده بود که فرزندش برای مراقبت به آن زندان منتقل شود. با این حال، دستگاه قضایی این درخواست را رد کرده است. این اقدام نه‌تنها مانع ملاقات‌های خانوادگی شده، بلکه مصداقی از شکنجه روانی و نقض آشکار حقوق بشر به‌شمار می‌آید.
