فشار بر جامعه بهائیان ایران – احضار و بازداشت بهائیان جهت اجرای حکم حبس
روز شنبه ۲۸ خرداد ۱۴۰۱ شهروند بهائی فردین ندافیان قمصری جهت تحمل دوران حبس خود به زندان اوین منتقل شد.
وی توسط دادگاه انقلاب تهران به ۱ سال حبس محکوم شده بود؛ این حکم در شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر تهران عینا تایید شده بود.
فردین ندافیان قمصری پیشتر طی یک ابلاغیه جهت تحمل دوران حبس خود به شعبه اول واحد اجرای احکام دادسرای اوین احضار شده بود.
شهروند بهائی فردین ندافیان قمصری در مهر ۱۳۹۸ توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ۱ سال حبس با احتساب ایام بازداشت محکوم شد و حکم وی توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران عینا تایید شده بود.
از اتهامات مطروحه علیه وی می توان به “ساخت تندیس و نمادهای مرتبط با بهائیان و برگزاری جلسات مرتبط با شهروندان بهائی” اشاره کرد.
همچنین شهروند بهائی هایده رام روز ۲۷ خرداد ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و جهت تحمل دوران محکومیت خود به زندان عادل آباد شیراز منتقل شد.
پنج شهروند بهائی دیگر به نام های برهان اسماعیلی، مریم بشیر، فرانک شیخی، مینو بشیر و درنا اسماعیلی که با هایده رام هم پرونده می باشند نیز با دریافت یک ابلاغیه جهت تحمل دوران محکومیت خود به واحد اجرای احکام دادسرای برازجان احضار شده اند.
این شهروندان بهائی در مجموع به بیش از ۶۴ سال حبس تعزیری محکوم شده اند.
در شهریور ۱۴۰۰ برهان اسماعیلی از بابت اتهامات “فعالیت تبلیغی علیه نظام از طریق گسترش عقاید بهائیت و اقدام علیه امنیت کشور از طریق نشر و تبلیغ افکار بهائیت” به ۱۱ حبس تعزیری و مریم بشیر، فرانک شیخی و هایده رام، مینو بشیر و درنا اسماعیلی نیز از بابت اتهامات “معاونت در فعالیت تبلیغی علیه نظام از طریق گسترش عقاید بهائیت، تولید و انتشار تصاویر در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی و اقدام علیه امنیت کشور از طریق نشر و تبلیغ افکار بهائیت” هر یک به ۱۰ سال و ۹ ماه و ۱ روز حبس تعزیری محکوم شده بودند که در دادگاه تجدیدنظر حکم دو سال حبس و ۱۰ میلیون تومان جزای نقدی از بابت اتهام “تولید و انتشار تصاویر در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی” پنج شهروند بهائی به ۹۱ روز حبس تعزیری تقلیل یافت.
همچنین باید به این نکته اشاره کرد برخی اموال این شهروندان از قبیل مدارک، جزوات، کتب، تصاویر، فیلم و سی دی های مرتبط با آئین بهائی در زمان تفتیش منازل آنان توسط نیروهای اطلاعات سپاه استان بوشهر ضبط کرده و با خود برده بودند.
براساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، مذهب بهائیان به رسمیت شناخته نمی شود؛ بنابراین از کلیه حقوق شهروندی به طور سیتماتیک محروم می باشند. و باید تاکید کرد که در بیش از ۴۰ سال حکومت ملایان بر ایران، فشار بر جامعه بهائی بسیار زیاد بوده و بسیاری از آنان به دلیل فعالیتهای خود به زندان های طولانی مدت محکوم شده اند و بسیاری از آنان از تحصیل محروم شده اند.
اما باید تاکید کرد که براساس ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هر انسانی محق به داشتن آزادی اندیشه، وجدان و دین است؛ این حق شامل آزادی دگراندیشی، تغییر مذهب، و آزادی علنی کردن آئین و ابراز عقیده، چه به صورت تنها، چه به صورت جمعی یا به اتفاق دیگران، در قالب آموزش، اجرای مناسک، عبادت و دیده بانی آن در محیط های عمومی و یا خصوصی است.»
و براساس ماده ۱۸ قسمت ۱ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی: «هر کس حق آزادی فکر و وجدان و مذهب دارد. این حق شامل آزادی داشتن یا قبول یک مذهب یا معتقدات به انتخاب خود، همچنین آزادی ابراز مذهب یا معتقدات خود، خواه به طور فردی یا جماعت خواه به طور علنی یا در خفا در عبادات و اجرای آداب و اعمال و تعلیمات مذهبی می باشد.»
