در روز سه‌شنبه، ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، زندانیان در ۲۱ زندان سراسر ایران برای سی و پنجمین هفته متوالی به اعتصاب غذای خود در چارچوب کمپین «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» ادامه دادند. این زندانیان معترض با انتشار بیانیه‌ای، افزایش تعداد اعدامها را محکوم کرده و خواستار اقدام بین‌المللی شدند. این اعتصاب غذا که شامل زندانیان سیاسی و غیرسیاسی می‌شود، مستقیماً سیاست‌های اعدام در ایران، به‌ویژه علیه متهمان جرایم سیاسی و مواد مخدر را هدف قرار داده است.
بیانیه زندانیان همزمان با حضور مقامات دولت ایران، از جمله مسعود پزشکیان، در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک منتشر شد. اعتصاب‌کنندگان از رهبران جهان و سازمان‌های حقوق بشری درخواست کردند که دولت ایران را به دلیل سیاست‌های اعدامش پاسخگو بدانند. آنها مشروعیت نمایندگی پزشکیان از مردم ایران را زیر سوال بردند، به‌ویژه با توجه به تحریم گسترده انتخابات اخیر.
در این بیانیه به‌طور خاص به احکام اعدام اخیر چهار زندانی سیاسی به نام‌های مهدی حسنی، بهروز احسانی، محمدجواد وفایی‌ثانی و حاتم اوزدمیر اشاره شده است. زندانیان محاکمه‌های ناعادلانه و نبود روند حقوقی منصفانه برای این افراد و دیگر کسانی که در انتظار اعدام هستند را محکوم کردند. آنها تأکید کردند که این احکام بخشی از استراتژی گسترده‌تر رژیم برای سرکوب مخالفان و حفظ قدرت از طریق ترس و خشونت است.
علاوه بر اعتراض به اعدامها، اعتصاب‌کنندگان با قربانیان حادثه معدن در طبس که در روز یکشنبه ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۴ رخ داد و منجر به مرگ ۵۲ معدنچی و مجروح شدن چندین نفر دیگر شد، اعلام همبستگی کردند. زندانیان شرایط کاری ناامن که منجر به این فاجعه شد را به فساد دولتی و ناکارآمدی ساختاری نسبت دادند. آنها خاطرنشان کردند که چنین حوادثی تنها یک مورد خاص نیست، بلکه نشانه‌ای از بی‌توجهی گسترده‌تر رژیم به حقوق و امنیت کارگران است.
همچنین اعتصاب‌کنندگان از میلیون‌ها کودک ایرانی که به دلیل فقر قادر به تحصیل نیستند و بسیاری از آنان مجبور به کار کودک شده‌اند، ابراز نگرانی کردند. آنها یاد و خاطره دانش‌آموزان و معلمانی که در جریان اعتراضات ۲۰۲۲ پس از مرگ مهسا امینی جان خود را از دست دادند، گرامی داشتند.
کمپین «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» به چندین زندان از جمله زندان اوین تهران، زندان قزل‌حصار در کرج، زندان بزرگ تهران و زندانهای دیگر در شهرهایی مانند مشهد، تبریز و ارومیه گسترش یافته است. زندانیان سیاسی و زندانیانی که به اعدام برای جرایم غیرسیاسی، مانند جرایم مرتبط با مواد مخدر محکوم شده‌اند، همگی خواستار لغو مجازات اعدام هستند. زندانیان استدلال می‌کنند که بسیاری از کسانی که به اعدام محکوم شده‌اند، قربانی فقر سیستماتیک هستند و به دلیل کمبود آموزش و فرصت‌ها، از سنین پایین به جرم کشیده شده‌اند.
بیانیه زندانیان تأکید میکند که مجازات اعدام به‌طور نامتناسبی جوامع حاشیه‌نشین را تحت تأثیر قرار می‌دهد، به‌ویژه کسانی که به دلیل مشکلات مالی از تحصیل بازمانده‌اند. آنها رژیم ایران را متهم می‌کنند که شرایطی را ایجاد کرده که منجر به جرم می‌شود و سپس از اعدام به‌عنوان ابزاری برای قربانی کردن بیشتر فقرا و آسیب‌پذیران استفاده میکند.
فقط در هفته گذشته، دو زندانی سیاسی به نام‌های مهدی حسنی و بهروز احسانی پس از دستگیری در جریان اعتراضات ۲۰۲۲ به اعدام محکوم شدند. محاکمه‌های آنها به‌صورت مخفیانه و بدون طی روند دادرسی عادلانه برگزار شد. دو زندانی سیاسی دیگر، محمدجواد وفایی‌ثانی و حاتم اوزدمیر، که از سال ۲۰۱۹ در زندان به سر می‌برند، پس از چندین بار لغو احکام قبلی، مجدداً به اعدام محکوم شدند.
اعتصاب‌کنندگان و حامیان کمپین «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از جامعه بین‌المللی درخواست کرده‌اند که برای توقف همه اعدامها و احترام به حق بنیادین حیات، به دولت ایران فشار بیاورند. آنها به‌طور خاص خواستار نظارت جهانی بر هیئت ایرانی حاضر در مجمع عمومی سازمان ملل متحد شده‌اند و از رهبران جهان خواسته‌اند که درباره استفاده گسترده ایران از مجازات اعدام و بی‌توجهی به حقوق بشر سوال کنند.
در بیانیه خود، زندانیان این سوال اساسی را مطرح کردند: “چگونه پزشکیان بدون داشتن اختیاری از سوی مردم و در شرایط تحریم انتخابات، می‌تواند ادعای نمایندگی ملت ایران را داشته باشد؟”
این کمپین همچنان در حال گسترش است و اعتصاب غذا در ۲۱ زندان سراسر ایران گزارش شده است. با ورود اعتصاب غذا به هفته سی و پنجم، زندانیان در خواسته‌های خود برای عدالت و پایان دادن به مجازات اعدام مصمم باقی مانده‌اند.
