کیانوش چراغی، شهروند ساکن دهلران، در تاریخ ۲۸ بهمن ۱۴۰۳ بازداشت و به مقر مرزبانی دهلران منتقل شد. همسر او این خبر را از طریق حساب شخصی خود در شبکه‌های اجتماعی تأیید کرد. این بازداشت پس از لغو حکم پابند الکترونیکی او صورت گرفت.
نیروهای امنیتی در روز بازداشت به منزل وی یورش برده و با اعمال خشونت شدید او را دستگیر کردند. در مسیر انتقال به زندان ایلام، کیانوش چراغی به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت که در نتیجه آن، از ناحیه فک و زانو دچار آسیب شد و یکی از دندان‌هایش شکست.
شرایط زندان و اعتصاب غذا
با وجود جراحات جدی، مقامات زندان ایلام از ارائه خدمات پزشکی به او خودداری کردند. هنگامی که وی درخواست درمان کرد، مسئولان زندان با بی‌اعتنایی درخواستش را رد کرده و گفتند: «مگر کسی تو را زده است؟»
در اعتراض به بازداشت و بدرفتاری‌هایی که متحمل شده بود، کیانوش چراغی دست به اعتصاب غذا زد. پس از ۹ روز، با توجه به وعده‌های مقامات زندان مبنی بر رسیدگی به وضعیتش، وی به اعتصاب خود پایان داد.
شعبه شش دادگاه تجدیدنظر استان ایلام در تاریخ ۸ بهمن ۱۴۰۳ دستور لغو پابند الکترونیکی او را صادر کرده بود. بر اساس احضاریه‌ای که در ۲۴ بهمن ۱۴۰۳ دریافت کرده بود، وی موظف بود ظرف پنج روز خود را برای ادامه دوران حبس به زندان معرفی کند.
سوابق قضایی و محکومیت
کیانوش چراغی، ۴۴ ساله، مهندس کامپیوتر و کارمند سابق سازمان تأمین اجتماعی ایران است. او پس از مشاهده فساد در محل کار، از سمت خود استعفا داد.
وی برای نخستین بار در تاریخ ۵ مهر ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی در دهلران بازداشت شد، اما پس از چند روز آزاد گردید. با این حال، در تاریخ ۱۱ مهر ۱۴۰۲ مجدداً بازداشت و پس از مدتی با قرار وثیقه آزاد شد.
در مهر ۱۴۰۲، شعبه دوم دادگاه انقلاب ایلام به ریاست قاضی سیدرضا صلاح‌الدینی، وی را به یک سال حبس تعزیری به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» محکوم کرد. علاوه بر این، شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری دو دهلران به ریاست قاضی حسین پناهی، او را به دو سال حبس تعزیری به اتهام «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی» محکوم کرد. همچنین، به عنوان بخشی از این حکم، وی موظف شد ۲۰۰ صفحه تحقیق درباره ۱۰ تن از کشته‌شدگان جنگ ایران و عراق بنویسد.
