زندانی سیاسی حافظ فروحی که در جریان اعتراضات سراسری روز ۲۸ دی ۱۴۰۱ بازداشت شده بود، پس از گذراندن دوران محکومیت، همچنان در زندان لاکان رشت در وضعیت بلاتکلیف به سر می‌برد. این در حالی است که طبق حکم صادره، وی باید در ۲۸ دی ۱۴۰۳ آزاد می‌شد.
پرونده حافظ فروحی در جریان یک روند قضایی مبهم و همراه با کارشکنی، ابتدا به دادگاه انقلاب و سپس دادگاه کیفری ارجاع داده شد. او در ابتدا به ۲ سال حبس تعزیری محکوم شد که در دادگاه تجدیدنظر این حکم به ۲ سال و ۳ ماه افزایش یافت. بر اساس ماده ۴۴۲ قانون مجازات اسلامی، این حکم باید به ۲۰ ماه و ۷ روز کاهش می‌یافت، اما این قانون اجرا نشده و آزادی او به تعویق افتاده است.
نقش قاصی ایران عقیده در این پرونده از نکات بحث‌برانگیز است. وی نه تنها صادرکننده حکم اولیه بود، بلکه به عنوان قاضی یکی از شعب تجدیدنظر نیز در صدور رأی نهایی نقش داشت. این مسئله، شائبه عدم رعایت اصول دادرسی عادلانه را ایجاد کرده است.
در اعتراض به این وضعیت، حافظ فروحی در ۸ بهمن ۱۴۰۳ دست به اعتصاب غذای خشک زد. وی در بیانیه‌ای اعلام کرد که تا زمان آزادی بی‌قید و شرط خود، اعتصاب را ادامه خواهد داد. او تأکید کرده که مسئولیت جان وی بر عهده دادیار اجرای احکام، قاضی دادگاه کیفری، دادستان استان و نیروهای امنیتی است.
