در ادامه‌ی موج فزاینده‌ی سرکوب صدای اعتراض در ایران، گزارش‌ها از ربوده شدن دانیال مشکی، رپر جوان معترض، حکایت دارد. این هنرمند ۲۳ ساله که به دلیل ترانه‌های انتقادی‌اش علیه حاکمیت دینی شناخته شده بود، حدود ده روز پیش در تهران توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و از آن زمان تاکنون هیچ اطلاعی از وضعیت وی در دست نیست. بی‌خبری مطلق از محل نگهداری او، نگرانی‌ها درباره‌ی سلامت و امنیت جانی‌اش را دوچندان کرده است.
ناپدیدسازی قهری؛ ابزار سرکوب صدای اعتراض
دانیال مشکی از جمله هنرمندانی بود که در جریان خیزش سراسری سال ۱۴۰۱، با انتشار آثار موسیقایی اعتراضی چون ترانه‌ی “حشاشین”، نقش فعالی در بازتاب خشونت‌های حکومتی و دادخواهی برای قربانیان ایفا کرد. او در این قطعه و سایر آثارش به‌شدت از سرکوب، شکنجه، و کشتار معترضان بی‌دفاع انتقاد کرده و خواستار پایان دادن به چرخه‌ی خشونت ساختاری شده بود.
با این حال، فعالیت‌های هنری او از چشم نهادهای امنیتی پنهان نماند. بر اساس اطلاعات دریافتی از منابع نزدیک، ربایش دانیال مشکی به شیوه‌ای کاملاً امنیتی و بدون طی مراحل قانونی صورت گرفته و تاکنون هیچ نهاد رسمی مسئولیت بازداشت وی را نپذیرفته است؛ رفتاری که در حقوق بین‌الملل با عنوان ناپدیدسازی قهری شناخته می‌شود، و به عنوان جنایت علیه بشریت قابل پیگرد است.
تلاش برای خاموش‌کردن هنر مقاومت
دانیال مشکی اصالتاً آذربایجانی و ساکن تهران بود و در فضای مجازی و پلتفرم‌های موسیقی، به‌ویژه پس از آغاز اعتراضات ۱۴۰۱، صدای نسل خسته و سرکوب‌شده‌ای شد که از تریبون موسیقی برای فریاد زدن حقیقت استفاده می‌کردند. در یکی از آخرین پیام‌های صوتی خود، وی مستقیماً علی لاریجانی و علی خامنه‌ای را مسئول خشونت علیه مردم معرفی کرده بود.
مضامین آثار دانیال، حول عدالت، آزادی، و مخالفت با حاکمیت دینی می‌چرخید و همین او را به یکی از صداهای شاخص موسیقی مقاومت تبدیل کرد. ترانه‌هایی که نه فقط روایتگر درد مردم، بلکه سندهایی از اعتراض جمعی بودند.
