با گذشت بیش از صد روز از بازداشت شاهین نجف‌قلی‌زاده، جوان مبتلا به اختلال روانی شدید (اسکیزوفرنی)، نگرانی‌ها درباره سلامت روان و جسم او به شکلی نگران‌کننده افزایش یافته است. او که در جریان تجمع اعتراضی ۲۵ بهمن ۱۴۰۲ دستگیر شد، اکنون در اندرزگاه ۴ زندان اوین بدون دسترسی به درمان، وکیل یا حتی امکان بهره‌مندی از قرار وثیقه تعیین‌شده، در شرایطی غیرقانونی و غیراستاندارد به‌سر می‌برد.
شاهین نه‌تنها از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی و قانونی خود محروم مانده، بلکه عملاً در سایه بی‌توجهی دستگاه قضایی، در مسیر فروپاشی روانی قرار گرفته است. مهدی محمودیان، فعال حقوق بشر، در گزارشی از وضعیت او نوشته است: «شاهین در آستانه فروپاشی روانی است. شب‌نامه‌هایی می‌نویسد که بیشتر شبیه وصیت‌نامه‌اند. امیدش را از دست داده و هر روز منزوی‌تر می‌شود.»
تأیید رسمی بیماری روانی؛ بی‌اعتنایی قضایی
روان‌پزشک زندان اوین رسماً ابتلای شاهین به بیماری روانی شدید را تأیید کرده و تأکید داشته که نگهداری او در زندان به‌شدت آسیب‌زا و غیرقابل توجیه است. حتی وزارت اطلاعات، که در بازداشت او نقش داشته، طی نامه‌ای رسمی خواستار آزادی فوری وی شده است. با این حال، دستگاه قضایی جمهوری اسلامی همچنان در برابر این هشدارها سکوت کرده و هیچ اقدام مؤثری برای آزادی یا درمان این زندانی بیمار صورت نگرفته است.
محرومیت مضاعف: بی‌درمانی، بی‌وکیل، بی‌عدالتی
پرونده شاهین از جنبه‌های مختلف نقض صریح اصول دادرسی عادلانه است. او از حق داشتن وکیل محروم شده و خانواده‌اش نیز اجازه پیگیری حقوقی ندارند. تعیین وثیقه سنگین یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومانی – علی‌رغم آمادگی خانواده برای تأمین آن – بی‌دلیل و غیرقانونی رد شده است. این در حالی است که قانون صراحتاً اجازه آزادی با قید وثیقه پیش از صدور حکم را برای متهمان پیش‌بینی کرده است.
پزشکی قانونی؛ نهادی که سکوتش فریاد می‌شود شاید یکی از تاریک‌ترین نقاط این پرونده، بی‌عملی و سکوت پزشکی قانونی باشد. نهادی که موظف است در مورد سلامت جسمی و روانی بازداشت‌شدگان اظهارنظر تخصصی و مستقل ارائه دهد، تاکنون هیچ پاسخی درباره وضعیت شاهین نجف‌قلی‌زاده نداده است. این سکوت، در شرایطی که هم پزشک زندان و هم نهاد امنیتی بر
