در روزهای منتهی به ماه مبارک رمضان، مقامات ایرانی موجی از اعدامهای دستهجمعی را در چندین زندان کشور اجرا کردند و دستکم ۴۸ زندانی را بین ۲ اسفند تا ۱۱ اسفند به دار آویختند. در میان اعدامشدگان، یک زن، یک پدر و پسر، و هفت زندانی بلوچ حضور داشتند که نگرانیها درباره هدف قرار گرفتن اقلیتهای قومی در ایران را افزایش داده است.
اعدام ۱۴ زندانی در ۱۱ اسفند، از جمله چندین زندانی بلوچ
در روز شنبه، ۱۱ اسفند، ۱۴ زندانی در شهرهای مختلف ایران اعدام شدند. آسیه قویچشم، تنها زن در میان اعدامشدگان، در مشهد به دار آویخته شد. مسعود براهویی، عارف صادقپور، مهرداد کلبعلی، حسن شهرکی و سه برادر به نامهای جلال، جواد و علیرضا آفاق نیز در مشهد اعدام شدند. مهرداد عسگرآبادی در اراک، محمد عراقی و رامین علایی در تبریز، یک پدر و پسر در قروه، و ارسلان پاشا در آمل از دیگر اعدامشدگان این روز بودند.
اعدام ۲۰ زندانی در ۸ اسفند
روز چهارشنبه، ۸ اسفند، ۲۰ زندانی دیگر در زندانهای مختلف اعدام شدند. در زندان قزلحصار کرج، مصیب عزیزی، سجاد اقبالیگراوند، بهمن هوشمند، علیرضا بساطینیا، مصطفی حاجیرپیروز و پنج زندانی دیگر به دار آویخته شدند. در کرمانشاه، بهروز صفریقلعهزنجیری، میلاد مرادی، علی چشمهسفیدی، محمد فریدونی و سه زندانی دیگر اعدام شدند. عبدالله صفرزهی در بیرجند، جواد محمدخانی در اصفهان و میر محمد پریدار در اهواز نیز از جمله اعدامشدگان این روز بودند.
اعدام در ملأعام در اسفراین و ادامه موج اعدامها در ایران
روز جمعه، ۱۰ اسفند، شعیب رضاپور در ملأعام در اسفراین اعدام شد که نشاندهنده ادامه سیاست اعدامهای علنی برای ایجاد رعب و وحشت در جامعه است. روز پنجشنبه، ۹ اسفند، سه زندانی به نامهای علی خلیلی در ساری، امیر جعفر پناه در قزلحصار، و مرتضی جعفری در اصفهان اعدام شدند. روز دوشنبه، ۶ اسفند، ابراهیم خوشه در اهواز و یوسف رستمی در شیراز به دار آویخته شدند. روز یکشنبه، ۵ اسفند، کاوه اسدبیگی در زنجان و نعیم عبدی در قروه اعدام شدند. روز شنبه، ۴ اسفند، پنج زندانی در اصفهان به نامهای مجتبی خرمدل، شاهین گودرزی، وحید محبی، اصغر دهقانی و احمد حنفی اعدام شدند.
روز پنجشنبه، ۲ اسفند، ۱۰ زندانی در زندانهای مختلف ایران به دار آویخته شدند که شامل بهروز گشول و حسین گشول در اصفهان، بابک حاجیپور در اهواز، میلاد ناصری در گنبد کاووس، عارف زعفرانلو، حسین ساسانی و محمد براهویی در قزلحصار، سوران امینپور و شاهین مهدوی در مهاباد، و یک زندانی دیگر در بوشهر بودند.
عدم شفافیت و افزایش استفاده از مجازات اعدام
مقامات ایرانی همچنان از انتشار آمار رسمی اعدامها خودداری کرده و از اعلام اسامی و اتهامات بسیاری از اعدامشدگان پرهیز میکنند. موج فزاینده اعدامها، بهویژه علیه اقلیتهای قومی مانند بلوچ و کرد، با محکومیت شدید نهادهای حقوق بشری مواجه شده است.
ایران همچنان یکی از کشورهایی است که بالاترین تعداد اعدامها را در جهان دارد. احکام اعدام غالباً برای اتهامات مربوط به مواد مخدر، جرایم سیاسی، و پروندههایی که فاقد استانداردهای دادرسی عادلانه هستند صادر و اجرا میشوند. مانیتورینگ حقوق بشر ایران هشدار میدهد که تعداد واقعی اعدامها احتمالاً بسیار بیشتر است، چرا که بسیاری از این موارد به دلیل پنهانکاری حکومت و ترس از انتقام علیه خانوادههای زندانیان گزارش نمیشوند.
