محیط زیست ایران رو به وخامت – بیش از ۳۰۰شهر کشور در تنش آبی
یک چهارم ذخایر استاتیک منابع آب زیرزمینی نابود شده است
محیط زیست ایران در آستانه ورشکستگی آبی است. یکی از اصلی ترین نشانه های آن، قرارگرفتن بیش از ۹میلیون تن از جمعیت روستایی و بیش از ۳۰۰شهر کشور در تنش آبی است.
در تمامی شش حوزه آبریز اصلی کشور شامل دریای خزر، دریاچه ارومیه، مرزی شرقی، قره قوم، فلات مرکزی و خلیج فارس، کاهش بارندگی قابل توجهی وجود داشته که به معنای خشک‌سالی جدی در کشور است.
کاهش منابع آبی
ایران دارای شش حوزه آبریز شامل دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان، دریاچه ارومیه، فلات مرکزی، مرز شرقی و قره قوم است. بر طبق گزارش معاونت مطالعات زیربنایی مجلس، حیط زیست ایران طی ماه های اخیر یکی از شدیدترین دوره های تنش آبی را تجربه کرده است.
در حال حاضر، حدود ۱۲۰ میلیارد مترمکعب از ذخایر استاتیک منابع آب زیرزمینی کشور نیز از دست رفته است. با توجه به کل ذخایر منابع آب زیرزمینی حیط زیست ایران که رقمی حدود ۵۰۰ میلیارد مترمکعب است، می‌توان گفت حدود یک چهارم ذخایر استاتیک منابع آب زیرزمینی نابود شده است.
وضعیت زیست محیطی
در چند سال اخیر وضعیت دشت‌های تهران، همدان، اصفهان، قم، فارس، مشهد، قزوین و ورامین به مرحله خطرناک رسیده است. در این زمینه خبرگزاری حکومتی ایرنا از معاون آب و آبفای وزیر نیرو، قاسم تقی‌زاده خامسی نقل کرده که گفته است، تعداد دشت‌های ممنوعه کشور به بیش از ۴۰۰ دشت رسیده است.
ابعاد اجتماعی
مسئله مهاجرت از روستاها و شهرهای کم آب به مناطق پرآب کشور موضوعی بسیار جدی است که با توجه به فقدان زیرساخت های لازم در مقصد مهاجران، به بروز مسائلی مانند فقر، بیکاری، آسیب های گسترده اجتماعی و حاشیه نشینی منجر می شود.
برای نمونه در حال حاضر بیش از ۳۶ شهر و ۳۱۵۰ روستا با جمیعی بالغ بر ۵میلیون نفر در حوضه آبریز دریاچه ارومیه سکونت دارند که بیش از ۶۰درصد ساکن روستا هستند و معیشت عمده آنها در بخش کشاورزی و دامداری است. در صورت خشک شدن دریاچه ارومیه، تعداد زیادی از این جمعیت ساکن تا شعاع چند صد کیلومتری به دنبال مهاجرت خواهند بود.
راه حل حکومت: خشونت!
در برابر وضعیت وخیم محیط زیست ایران که اقشار گوناگون جامعه را در برمی گیرد، پاسخ حکومت، سرکوب هر گونه اعتراض بوده است.
اعتراض مسالمت آمیز مردم ارومیه و تبریز به روند خشک شدن دریاچه ارومیه در سال ۱۳۹۰ به سرعت تبدیل به مسئله ای امنیتی شد.
اعتراضات مسالمت آمیز کشاورزان اصفهان که تنها خواسته شان آب بود، با گاز اشک آور و شلیک گلوله های ساچمه ای پاسخ داده شد و اعتراضات به بی آبی خوزستان نیز با سرکوب گسترده حکومتی مواجه گردید.
از این رو در ایران حیط زیست ایران را می‌توان قربانی حاکمیتی دانست که حق زیستن و بقا برای مردم و منابع طبیعی کشور به رسمیت نمی شناسد.
