سکته مغزی مهدی صالحی قلعه شاهرخی بدلیل تزریق اشتباه در زندان

سکته مغزی مهدی صالحی قلعه شاهرخی بدلیل تزریق اشتباه در زندان

زندانی سیاسی مهدی صالحی قلعه شاهرخی پس از تزریق اشتباه در زندان دچار سکته مغزی شده است.
مهدی صالحی قلعه شاهرخی از زندانیان اعتراضات دی ماه ۹۶ که در زندان دستگرد اصفهان محبوس است در پی سکته مغزی با تاخیر عمدی از جانب مسئولان زندان به بیمارستان الزهرای اصفهان منتقل شده است.
تاخیر مقامات زندانسبب شد که او را در معرض خطر جدی مرگ قرار دهند.

وی روز سه‌شنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۰، ابتدا به دلیل ناراحتی از ناحیه قلب و فشار به مغز به بهداری زندان مراجعه می‌کند و در آنجا به وی دارویی تزریق می‌شود که موجب تشنج او شده و حالش رو به وخامت می‌گذارد.

وی در حال حاضر در بیمارستان الزهرا اصفهان در کما به سر می‌برد، اما او در محاصره ماموران اطلاعاتی و امنیتی است و خانواده و دختر کوچکش اجازه ملاقات با او را ندارند.

مهدی صالحی با اتهاماتی نظیر محاربه، بغی و افساد فی الارض در ابتدا به اعدام محکوم شده بود، اما این حکم شکسته شد. وبسایت جوانه‌ها می‌نویسد که آقای صالحی در اعتراضات سال ۹۶ هدف تیر ساچمه‌ای قرار گرفت و از ناحیه سر آسیب دید.

زندانی سیاسی مهدی صالحی، همراه با ۴ نفر دیگر از بازداشت شدگان اعتراضات دی ماه سال ۱۳۹۶ در بهمن ۹۸ توسط شعبه دوم بیدادگاه انقلاب اصفهان هر یک به ۲ بار اعدام و ۵ سال حبس تعزیری محکوم شدند. اما بعدا در مردادماه ۱۳۹۹بدلیل اعتراضات گسترده ای که برای نجات جان آنان شکل گرفت محمدرضا حبیبی رئیس کل دادگستری اصفهان گفت: «در این زمینه اصلا رای قطعی آماده اجرا وجود ندارد.»

جلوگیری از معالجه و شکنجه زندانیان سیاسی یکی از شیوه های شناخته شده فشار و شکنجه بر روی زندانیان در زندان‌های رژیم آخوندی است.

شکنجه و بدرفتاری‌های غیرانسانی با زندانیان در ایران از جدی‌ترین موارد نقض حقوق بشر در زندان‌های کشور است و باعث مرگ زندانیان بسیاری می‌شود.

تنها یک هفته پس از شروع سال جدید میلادی، زندانیان سیاسی بکتاش آبتین و عادل کیانپور جان خود را در اثر عدم رسیدگی پزشکی از دست دادند.

مرگ زندانیان در زندان‌های ایران علی‌رغم قوانین و مقرراتی که برای پیشگیری از آن، همین رژیم وضع کرده است، همچنان ادامه دارد. اصل ۳۸ قانون اساسی رژیم صراحتا هرگونه شکنجه را ممنوع کرده و اعلام کرده است که متخلف مجازات می شود.

مقامات جمهوری اسلامی ایران به ندرت مسئولیت مرگ زندانیان در زندان را برعهده گرفته‌اند و اغلب با مقصر دانستن خود قربانیان یا ادعای تصادفی بودن آنها، این موارد را توجیه کرده‌اند.