وضعیت اسفناک زنان زندانی سیاسی در زندانهای رژیم –  قسمت چهارم

معصومه صنوبری، زندانی سیاسی در انزوا، داستانی فراموش‌شده

مقدمه:

 این گزارش به بررسی وضعیت معصومه صنوبری، زندانی سیاسی ایرانی، می‌پردازد و با تمرکز بر ایزولاسیون کامل و بی‌خبری از او، نقض حقوق بشر در مورد او را برجسته می‌کند. معصومه صنوبری، متولد ۱۳۶۷ در تبریز و مادر یک دختر، از دیماه 1401در حبس انفرادی زندان فردیس کرج (کچویی) نگهداری می‌شود.

تاریخچه: سرکوب مکرر یک فعال سیاسی

معصومه صنوبری از فعالان سیاسی است که به دلیل فعالیت‌هایش در حمایت از سازمان مجاهدین خلق ایران (PMOI) و انتقاد از نظام جمهوری اسلامی، چندین بار دستگیر شده است.

• دستگیری‌های قبلی:  او در 15اسفند1397 در تبریز دستگیر و تحت شکنجه قرار گرفت، که شامل ضربات به سر (باعث تاری دید)، شکستگی پا و ترک خوردگی پاشنه پا بود. او در مرداد 1398 با وثیقه ۶۰۰ میلیون تومانی آزاد شد، اما در بهمن 1398 دوباره دستگیر شد. در مهر1399 به کرونا مبتلا شد و سرانجام در اواخر1399 آزاد شد.
• محکومیت قبلی:  او پیش‌تر به ۸ سال حبس برای اتهاماتی مانند تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبری محکوم شده بود.
• دستگیری اخیر:  در اول دیماه 1401، او در کرج دستگیر و پس از ۴۰ روز بازجویی به زندان فردیس کرج منتقل شد. در 25بهمن1401 ، توسط شعبه اول دادگاه انقلاب کرج به ۹ سال حبس محکوم شد. اتهامات شامل مشارکت در اقدامات علیه امنیت ملی از طریق عضویت در PMOI، و تبلیغ علیه رژیم ایران است، است. حکم او شامل شرط حبس انفرادی کامل است.

وضعیت فعلی: در انزوا گرفتار، شکنجه روانی حبس تنهایی

بر اساس اطلاعات موجود تا دیماه 1402، معصومه صنوبری در بخش زنان زندان فردیس کرج، در حبس انفرادی بخش قرنطینه نگهداری می‌شود. شرایط او به شرح زیر است:

• حبس انفرادی  : او بیش از دو سال است که در انزولاسیون کامل به سر می‌برد، شرایطی که به عنوان شکنجه روانی شناخته می‌شود. او از هرگونه تماس با سایر زندانیان محروم است و تنها هر چند روز یک ساعت اجازه تنفس هوای تازه دارد، و آن هم به شکلی که سایر زندانیان از حیاط دور می‌شوند تا او کاملاً ایزوله بماند.
• محدودیت تماس با خانواده: تماس‌های او با خانواده بسیار محدود است و تحت نظارت مأموران اطلاعاتی صورت می‌گیرد. تماس‌ها به سه دقیقه محدود شده و اگر خانواده به زبان ترکی (زبان مادری او) صحبت کنند، تماس قطع می‌شود. او اجازه ندارد شماره را خودش شماره‌گیری کند و مأمور اطلاعاتی شماره را برای او می‌گیرد.
• شرایط زندگی: شرایط زندگی او در زندان غیرقابل تحمل گزارش شده، با محرومیت از حقوق اساسی مانند دسترسی به کتابخانه، آموزش، و فعالیت‌های فرهنگی.

این شرایط، که از دیماه 1401 ادامه دارد، مغایر با استانداردهای بین‌المللی مانند میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) است، که حبس انفرادی طولانی‌مدت را به عنوان شکنجه یا رفتار غیرانسانی تلقی می‌کند.

سلامتی در خطر: بیمار و تنها، عدم دسترسی به درمان

معصومه صنوبری با مشکلات سلامتی جدی دست‌به‌گریبان است که به دلیل عدم دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، وخیم‌تر شده‌اند:

• بیماری قلبی:  او از مشکلات قلبی رنج می‌برد، اما مسئولان زندان از دادن داروهای ارائه‌شده توسط خانواده او خودداری کرده‌اند.
• مشکوک به سرطان:  او مشکوک به تومور سرطانی در سینه است، اما مقامات زندان از انجام آزمایش‌های پزشکی و درمان جلوگیری کرده‌اند، حتی با وجود اینکه خانواده او هزینه‌ها را پرداخت کرده‌اند.
• آسیب‌های جسمی از شکنجه : او از آسیب‌های جسمی ناشی از شکنجه‌های قبلی، مانند شکستگی پا، ترک خوردگی پاشنه پا، و مشکلات بینایی (تاری دید) رنج می‌برد.
• ابتلا به کرونا:  در مهر 1399، او در زندان مرکزی تبریز به کرونا مبتلا شد و از درمان مناسب محروم بود، با علائمی مانند تب بالا، سرفه شدید، درد در ریه‌ها و بدن.
• آسیب‌های اخیر:  او برای درمان یک آسیب دست نزدیک به یک میلیون تومان پرداخت کرده، اما همچنان از دسترسی به بیمارستان محروم است.

این شرایط، با توجه به ایزولاسیون و عدم دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، به شدت نگران‌کننده است و نقض حق زندگی و سلامت او، که در پیمان‌نامه علیه شکنجه (CAT) منع شده، را نشان می‌دهد.

رویدادهای اخیر: تلاش برای خودکشی و فشارهای روانی

در 25اردیبهشت 1403، معصومه صنوبری به دلیل فشارهای روانی و شکنجه، دست به خودکشی زد و مچ دست خود را برید. این اقدام نشان‌دهنده شدت فشارهایی است که او تحمل می‌کند و نگرانی‌ها درباره سلامت روانی او را تشدید می‌کند. این رویداد، همراه با بی‌خبری از وضعیت او پس از دیماه 1402، وضعیت او را وخیم‌تر کرده است.

بی‌خبری و نگرانی‌های فزاینده: گمشده در سیستم، معصومه کجاست؟

از دیماه 1402 تاکنون (اردیبهشت 1404)، هیچ اطلاعات رسمی یا مستندی درباره وضعیت فعلی معصومه صنوبری منتشر نشده است. این بی‌خبری، با توجه به مشکلات سلامتی جدی او و تلاش برای خودکشی در اردیبهشت 1403، بسیار نگران‌کننده است. عدم شفافیت ممکن است نشان‌دهنده وخامت وضعیت او باشد و نقض حقوق بشر را تشدید کند. این شرایط، همراه با ایزولاسیون کامل، او را در وضعیت نامعلومی قرار داده است.

تحلیل و نقض حقوق بشر: سرکوب سیستماتیک

وضعیت معصومه صنوبری نشان‌دهنده نقض شدید حقوق بشر است، از جمله:

• حبس انفرادی طولانی‌مدت:  مغایر با استانداردهای بین‌المللی و به عنوان شکنجه روانی تلقی می‌شود.
• محرومیت از درمان پزشکی:  نقض حق زندگی و سلامت، به‌ویژه با توجه به بیماری‌های جدی او.
• دادرسی ناعادلانه:  محاکمه او بر اساس اتهامات سیاسی و بدون رعایت استانداردهای بین‌المللی دادرسی عادلانه صورت گرفته است.
• شکنجه و آسیب‌های جسمی:  گزارش‌های قبلی نشان‌دهنده شکنجه‌هایی است که او در طول بازداشت‌های قبلی تحمل کرده است.
• بی‌خبری و عدم شفافیت:  عدم وجود اطلاعات معاصر درباره وضعیت او، نشان‌دهنده عدم پاسخگویی دولت ایران نسبت به وضعیت زندانیان سیاسی است.

فراخوان برای عمل: شکستن سکوت، فریاد عدالت برای معصومه صنوبری

با توجه به وضعیت نامشخص و نگران‌کننده معصومه صنوبری، مجامع حقوق بشری و سازمان‌های بین‌المللی باید فوراً اقدامات زیر را انجام دهند:

• خواستار شفاف‌سازی:  از دولت ایران خواسته شود اطلاعات جامع و مستندی درباره وضعیت فعلی او، از جمله سلامت جسمی و روانی، ارائه دهد.
• ضمانت دسترسی به درمان : اطمینان حاصل شود که او به مراقبت‌های پزشکی لازم دسترسی دارد و هیچ‌گونه محدودیتی برای درمان او وجود ندارد.
• آزادی فوری:  خواستار آزادی فوری و بدون شرط او شوند، زیرا دستگیری او به دلایل سیاسی و نه جنایی است.
• پاسخگویی:  مقامات ایرانی مسئول پاسخگویی نسبت به نقض حقوق بشر در مورد او و سایر زندانیان سیاسی باشند.

نتیجه‌گیری: صدای او را بشنویم

مورد معصومه صنوبری نمونه‌ای از سرکوب سیستماتیک افراد منتقد و فعالان سیاسی در ایران است. ایزولاسیون کامل او، عدم دسترسی به اطلاعات، و نقض حقوق بشری که تحمل می‌کند، نیازمند توجه فوری و عملی از جامعه بین‌المللی است. این گزارش خواستار آن است که مجامع حقوق بشری، از جمله سازمان ملل متحد و سازمان‌های غیردولتی، فشار لازم را بر دولت ایران وارد کنند تا حقوق او به رسمیت شناخته شود و او از شرایط نامناسب فعلی خارج شود.