مریم اکبری منفرد، یکی از باسابقه‌ترین زندانیان سیاسی زن در ایران، پس از گذراندن ۱۰ سال حبس، بر اساس قوانین موجود، می‌بایست در سال ۲۰۱۹ آزاد می‌شد. با این حال، قوه قضاییه، بدون توجه به قانون، وی را به مدت پنج سال دیگر در زندان نگه داشت. اخیراً نیز با پرونده‌سازی جدیدی علیه او، دو سال دیگر به مدت مجازات وی افزوده شده است
وی اکنون پس از 15 سال حبس بدون حتی یک روز مرخصی، از تبعید خود در زندان سمنان به زندان قرچک ورامین منتقل شد.
زندان قرچک ورامین، واقع در جنوب تهران، به دلیل شرایط غیرانسانی، ازدحام شدید و نقض گسترده حقوق بشر به‌ویژه برای زنان و زندانیان سیاسی، به‌شدت بدنام است. این زندان که در ابتدا یک کشتارگاه گاو بود، اکنون به طرز قابل توجهی بیش از ظرفیت خود، زندانیانی از جمله مجرمان عادی، فعالان حقوق بشر و زندانیان سیاسی را بدون تفکیک براساس جرایم، نگهداری میکند.
زندانیان در قرچک با مشکلات زیادی از جمله بهداشت نامناسب، کمبود آب تمیز، و مراقبت‌های پزشکی ناکافی مواجه هستند. همچنین گزارش‌های متعددی از آزارهای جسمی و جنسی وجود دارد و شیوع بیماری‌هایی مانند هپاتیت و کووید-19 در این زندان رایج است. علاوه بر این، اعتیاد به مواد مخدر در میان زندانیان عادی گسترده است، که اوضاع را پیچیده‌تر کرده است.
سازمان‌های حقوق بشری مانند عفو بین‌الملل و سازمان ملل بارها این زندان را به دلیل شرایط سخت و نقض حقوق بشر محکوم کرده‌اند و خواستار اصلاحات فوری شده‌اند، اما تاکنون هیچ تغییر معناداری در وضعیت آن صورت نگرفته است. قرچک همچنان نمادی از سرکوب در نظام کیفری ایران به‌شمار می‌آید و به‌ویژه برای زنان و زندانیان سیاسی شرایط بسیار سخت و غیرانسانی را ایجاد کرده است.
