زندانی سیاسی خالد پیرزاده که از روز دوشنبه ۴ اسفند ۹۹ در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی و مخالفت مسئولان با درخواست آزادی مشروط دست به اعتصاب غذا زده بود، طی نامه ای سرگشاده با اشاره به تداوم اعتصاب غذای خود از روز چهارشنبه ۶ اسفند ۹۹ به دلیل عدم رسیدگی به مطالباتش لبهای خود را نیز دوخته است.
زندانی سیاسی خالد پیرزاده همچنین پس از اقدام به دوختن لب از دریافت داروهای قلب خود نیز خودداری کرد.
وی که در دوران بازداشت از ناحیه پا و مهره های کمر آسیب جدی دیده بود، در مرداد ۹۹ تحت عمل جراحی از ناحیه پا قرار گرفته بود، اما نیاز به جراحی های دیگر و فیزیوتراپی دارد و علیرغم مشکلات قلبی از اعزام به بیمارستان محروم می باشد.
وی در بخشی از نامه اش اشاره کرده که: «این حقیر زندانی سیاسی بی ملاقاتی خالد پیرزاده نزدیک به ۲ سال است که بهترین روزهای جوانی ام را در بدترین شرایط جسمی، روحی و روانی سپری می کنم.»
وی همچنین گفته است: «یکی از قربانیان نقض حقوق بشر و شهروندی وضعیت اسفناک و غیرقابل توصیف بنده است که تمام روزهای حبسم را روی ویلچر یا عصا به دست و یا در اتاق عمل بوده ام. نزدیک به ۲ سال است که دختر خردسالم را ندیده ام برای جراحی پای چپم که تما رباط های پایم پاره بوده بیش از یک سال و اندی دوندگی و پس از یک بروکراسی طولانی و زجرآور آخر با هزینه شخصی در بیمارستان آرمان تهران مورد جراحی قرار گرفتم. در حال حاضر پای چپم لنگ می زند و نیاز مبرم به فیزیوتراپی مداوم و آب درمانی دارم. از ناحیه کمر هم دچار شکستگی ۲ مهره هستم که آن هم نیاز به جراحی و درمان دارد.»
خالد پیرزاده در پایان اضافه می کند که: «لازم به ذکر است که امروز [چهارشنبه ۶ اسفند ۹۹] به دلیل عدم رسیدگی مسئولان اقدام به دوختن لب هایم می کنم. امیدوارم مدعیان حقوق انسانی وارد عرصه شوند.»
زندانی سیاسی خالد پیرزاده ۵ خرداد ۹۸ توسط نیروهای امنیتی با ضرب و شتم بازداشت و با پایان مراحل بازجویی به زندان اوین منتقل شد. وی در بهمن ۹۸ توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به اتهام “اجتماع و تبانی” به ۵ سال حبس و به اتهام “توهین به رهبری” به ۲ سال حبس و در مجموع به ۷ سال حبس تعزیری محکوم شد؛ این حکم توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران عینا تایید شد؛ که براساس ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی مجازات اشد یعنی ۵ سال حبس تعزیری از بابت اتهام “اجتماع و تبانی” در مورد وی قابل اجرا است.
خالد پیرزاده از تاریخ اول مرداد ۹۹ از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شد که در هنگام انتقال نیز مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
