تا تاریخ ۶ شهریور ۱۴۰۳، امید کاشانی، زندانی بلوچ، بیش از ۴۰۰ روز است که بدون اتهام رسمی یا محاکمه در بازداشت به سر می‌برد. کاشانی، جوان ۲۱ ساله ساکن زاهدان، در تاریخ ۲۸ تیر ۱۴۰۲ پس از یورش نیروهای امنیتی به منزلش در خیابان فروغ در زاهدان بازداشت شد. علیرغم این دوره طولانی بازداشت، کاشانی همچنان در حالت بلاتکلیفی قانونی قرار دارد و هیچ اتهام مشخصی علیه او مطرح نشده است.
در طول دوران حبس در بندهای ۲۰۹ و ۱ زندان مرکزی زاهدان، گزارش شده که کاشانی تحت شکنجه‌های فیزیکی و روانی قرار گرفته تا مجبور به اعترافات اجباری شود. نیروهای امنیتی که او را بازداشت کردند، خودروی برادرش را نیز ضبط کردند که این مسئله به نگرانی خانواده او افزوده است
پرونده کاشانی، مشکلات جاری بازداشت‌های خودسرانه و استفاده از شکنجه در سیستم قضایی و زندانهای ایران را برجسته میکند. خانواده او هنوز هیچ اطلاعات روشنی از مقامات امنیتی و قضایی استان سیستان و بلوچستان درباره اتهامات مطرح‌شده علیه وی دریافت نکرده‌اند و در حالت عدم اطمینان و نگرانی طولانی‌مدت برای سلامت وی قرار دارند.
این موارد تنها چند نمونه از نقض حقوق بشر در سیستم زندانهای ایران هستند که در آن زندانیان سیاسی و اقلیت‌های قومی اغلب با بدرفتاری شدید و عدم رعایت مراحل قانونی مواجه می‌شوند.
