بهنام موسیوند پس از انتقالش به زندان رجایی شهر دست به اعتصاب غذا زد

بهنام موسیوند پس از انتقالش از زندان اوین به زندان رجایی شهر کرج دست به اعتصاب غذا زد.
این زندانی سیاسی که در بند ۸ زندان اوین محبوس بود در پی بروز علائم کرونا از جمله تب و لرز شدید و از دست دادن حس بویایی و چشایی، روز شنبه ۸ شهریور ۹۹ به بهداری زندان اوین منتقل شد و پس از آن در روز دوشنبه ۱۰ شهریور ۹۹ ماموران زندان وسایل بهنام موسیوند را از بند ۸ خارج کرده و با خود بردند. این اقدام و عدم تماس بهنام موسیوند با خانواده خود و بی اطلاعی آنها از وضعیت سلامت وی موجب افزایش نگرانی آنان شده است.
بهنام موسیوند که در حال حاضر در سلولهای انفرادی زندان رجایی شهر کرج می باشد، از زمان انتقالش به این زندان دست به اعتصاب غذا زده است.
این زندانی سیاسی شهریور ۹۸ در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به اتهام “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور” به ۵ سال حبس تعزیری و از بابت اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به یک سال حبس تعزیری محکوم شد که این حکم در شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران عینا تایید شد.
پیشتر در روز ۱۹ مرداد ۹۹ در نتیجه آزمایش راندوم از ۱۷ زندانی بند ۸ زندان اوین، آزمایش ۱۲ تن از این زندانیان مثبت اعلام شد که به ویروس کرونا مبتلاء هستند که از جمله این زندانیان می توان از اسماعیل عبدی، جعفر عظیم زاده، امیرسالار داوودی و مجید آذرپی نام برد.
در روز ۲۰ مرداد ۹۹ تنی چند از زندانیان بند ۸ زندان اوین از جمله بهنام موسیوند در اعتراض به شرایط نامناسب زندان در حیاط زندان تحصن کرده و خواستار رسیدگی به شرایط زندان شدند.
از زمان شیوع کرونا در ایران بسیاری از افراد و سازمانهای حقوق بشری در مورد شیوع کرونا در زندانهای ایران هشدار داده و خواهان آزادی زندانیان بخصوص زندانیان سیاسی و عقیدتی شده بودند.
مقامات حکومتی حقایق را در مورد شرایط وخیم زندانها را در زمان همه گیری کرونا پنهان می کنند، اما گزارش های متعدد از داخل زندانهای سراسر کشور نشان می دهد که ویروس با سرعت در حال انتشار است.
خانواده زندانیان بارها ابراز نگرانی کرده اند که کمبود امکانات پزشکی و بهداشتی و شرایط نامناسب زندان، زندانیان را درم عرض خطر بیشتری قرار می دهد، اما علیرغم تهدید جدی کرونا مقامات حکومتی همچنان به بازداشت افراد به دلایل سیاسی و عقیدتی ادامه می دهند.
عفو بین الملل در روز ۱۰ مرداد ۹۹ با استناد به چهار نامه که از مقامهای جمهوری اسلامی به دست آورده بود، می گوید که از زمان شیوع کرونا در ایران مقامهای قضایی وضعیت خطرناک و غیرانسانی زندانیان را پنهان نگه داشته اند و درباره شرایط بی رحمانه زندانیان اطلاعات غلط داده اند.